خودت رو با انسانهای سست ایمان مقایسه نکن چون باعث غرور کاذب در وجودت میشه .



روی ضعفها و ناتوانایی ای خودت تمرکز داشته باش اما توقف نداشته باش.



همه ما مخلوق خداوند هستیم اما باید بکوشیم که معشوق خداوند شویم چرا که مخلوق بودن حقیقت وجودی همه ماست اما معشوق بودن است که خداوند از ما انتظارش را دارد.



دو چیز انسان را به تباهی میکشاند: غرور در ایمان و غرور در علم



در هر مقطعی از موفیقت که هستی به خودت افتخار کن اما از خودت راضی نباش.



بزرگی و بزرگ شدن به گذشت روزها نیست بلکه به تعداد رنجهایی است که طاقت می آوریم.



شاید اگر انسانهای بد نبودند قدر انسانهای خوب را نمیدانستیم.



میدونی هنر یعنی چی؟ یعنی اینکه در اوج گریه بتونی لبخند بزنی.